در وصف آیه های نابت

چه کلماتی بگویم

که شایسته ی عظمتشان باشد؟!

جانمازی پهن می کنم،

روبروی خانه ات.

کتاب مقدسی را که

گلزار واژه های لطیفی است،

و عشق را فریاد می زند،

می گشایم.

نور کرامتش

چنان آسمان را روشن می کند

که گویی

خورشــید کم می آورد

و قد خم می کند.

با چمدانی از دردمندی هایم

رو به خانه ات

قدم در راه می گذارم.

تو با ملایمت به حرف هایم گوش می دهی

من ملامت می کنم

خودم را

و تو چنان امید می دهی

که خستگی ها از شانه ام

پر می کشند.

من،

سجاده می اندازم 

و قرآن می گشایم

و سفره ی دلم را پهن میکنم،

تو پذیرای دلتنگی هایم هستی .....

پی نوشت: انشا نماز دبیرستان

نظرات (2) |