دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
⇜●∽≈*●*≈*●*≈*●*≈*●**●*≈*●*≈*●*≈*●*≈*●*≈*●*∽●⇝
این روزها، قدم های من سرسپرده خیابانی شده اند که به گنبد طلایی رنگت می رسد. چشمانم انتظاری را فریاد می زنند که در امتداد فاصله قد می کشد. من از سیاحت در یک حماسه می آیم. پاهایم شوکت این فاصله را می شکنند و این غربت را ،به عزلت می کشانند این اشتیاق،ترنم موزون حزن را سرکوب می کند... عشقی که پدیدار شده، می خواهد به هیبت یک پر از کبوتران حرم،قد بکشد ... تا قله ی غرور ... تا پهنای آفتاب ظهر تابستان ... چشمانم تجلی گنبدت را تاب نمی آورد می بارد ... و صدایم،هق هق های شبانه را بیرون می تراود حالا نبض دلم تندتر می زند دوباره هوای کبوتر شدن برش داشته ... از چه دل تنگ شدم؟! آمده ام حال دلم را از تو بپرسم! و دعای کمیل بخوانم در صحن آیینه ات ... دخیل می بندم یک التماس خیس را، به پنجره ی فولادت؛ دعای شفا بخوان ... دل نوشت: ضامن من هم می شوی آقا ؟!! پی نوشت: سه خط آخر این متن رو چند سال پیش تو وبلاگ یکی از دوستان خوندمش ولی انقد لطیف و زیبا بود که کاملا خاطرم مونده بود مسابقه دانشگاه 95/4/19 نفس از پرده احساس زنم بر دهن از باغ ادب، عطر گل یاس زنم تا که دم از منقبت حضرت عباس زنم؛ ساقی صهبای ولا، تشنه‌لب جام بلا، یکّه امیر سپه کرب‌و‌بلا، حیدر حیدر، قمر هاشمیان باب امامت یل افراشته قامت، قد و بالاش قیامت، صلوات پسر فاطمه بر ماه جمالش، به جلالش، به کمالش، به خصالش، همه دلباخته عهد الستش، ادامه مطلب... آسمان تیره و تاریک و کدر بود در آن دم سحری داشت پر از غم سحری مثل محرم سحری تیره تر از هر شب تاریک و سیه تر ز سیاهی نه چراغی نه شهابی و نه ماهی در آن صحنه تاریک و در آن ظلمت یک دست فقط سوسوی یک تکه ستاره دل شب چشم نواز همگان بود در عالم ادامه مطلب... در وصف آیه های نابت چه کلماتی بگویم که شایسته ی عظمتشان باشد؟! جانمازی پهن می کنم، روبروی خانه ات. کتاب مقدسی را که گلزار واژه های لطیفی است، و عشق را فریاد می زند، می گشایم. نور کرامتش چنان آسمان را روشن می کند که گویی خورشــید کم می آورد و قد خم می کند. با چمدانی از دردمندی هایم رو به خانه ات قدم در راه می گذارم. تو با ملایمت به حرف هایم گوش می دهی من ملامت می کنم خودم را و تو چنان امید می دهی که خستگی ها از شانه ام پر می کشند. من، سجاده می اندازم و قرآن می گشایم و سفره ی دلم را پهن میکنم، تو پذیرای دلتنگی هایم هستی ..... پی نوشت: انشا نماز دبیرستان نغمه ی شاد سرودی که بر لبم جاریست دنبال می کند لحظات با تو بودن را من ، نسیم دل انگیزی را که از کوی تو بر می خیزد با تمام وجوم صمیمانه لمس می کنم. حس دلنشینِ همنشینی با خدایی که لمس لحظه هایش سکوت ثانیه ها را بر می چیند. طراوت کلماتی که تکرارش باز هم دلنشین است... ناجیِ آن نگاهی هستی که نجات دیدگانش را می جوید... و محبوب دلی هستی که جز دلدادگی، چیزی نمی خواهد... تو عمق قنوتی که مقصد قبله گاهش به کعبه ی کبیر تو می رسد. دل های غمزده به پایگاه اجابتی رجوع می کنند که هیچگاه بی تفاوتی نمی کند و دستان نیازمند را پس نمی زند دل نوشت: دستانت، رایحه ی دل انگیز عشق را می پراکند، حضور دستان پرمهرت را احساس می کنم.... پی نوشت: انشا نماز دبیرستان ..... نسیم وصال هیچ کسی بر داغ دلم صابر نیست حجت موجه حضوری نیاز می شود در دلم. حضوری لطیف و مسجع... مرهم داغ دل... توجه مداومش به بیچارگی و عجز و نیازم، به جوش و خروشم، خود دلیلی است بر ترنم حضورش... گلچین میکنم، واژه هایی را که نامش را فریاد می زنند. و کلمه ها را در ذهنم قطار می کنم. واژه ها، ساغر احساسم را تقدیمت می کنند و کلمه ها، شمشاد آرزوهام را... قلبم تو را که می بیند زبان باز می کند با زبان خاموشی که دارد با واژه ها بازی می کند رویت را طواف می کند غزل عاشقی می خواند و . . دلم روشن می شود ... . . قلبم، طریق خدمتت را می جوید و می کوشد، آئین بندگی کردن را بیاموزد. محترم می دارم این کوشش را... دل نوشت: رسیدن به این کارگاه خیال، قوتی عمیق می خواهد هرچه برای وصالت می خواهد، ارزانی نما ... پی نوشت: یه دل نوشت همین طوری ... 
برچسب‌ها: نیازدلتنگی
برچسب‌ها: دلتنگی
| Design By : NinoO themes |
